Hotel Buyuk Keban

Het Taksim-plein (Turks: Taksim Meydanı), gelegen in het Europese deel van Istanbul, Turkije, is een belangrijk toeristisch en recreatief district dat bekend staat om zijn restaurants, winkels en hotels. Het wordt beschouwd als het hart van het moderne Istanbul, met het centraal station van het metronetwerk van Istanbul. Op het Taksim-plein staat ook het Monument van de Republiek (Turks: Cumhuriyet Anıtı), gemaakt door Pietro Canonica en ingehuldigd in 1928. Het monument herdenkt de 5e verjaardag van de oprichting van de Republiek Turkije in 1923, na de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog.

De Kerk van de Heilige Verlosser in Chora (Turks Kariye Müzesi, Kariye Camii of Kariye Kilisesi — het Chora-museum, de moskee of de kerk) wordt beschouwd als een van de mooiste bewaard gebleven voorbeelden van een Byzantijnse kerk. [1] De kerk bevindt zich in Istanbul, in de wijk Edirnekapı, in het westelijke deel van de gemeente (belediye) Fatih. In de 16e eeuw, tijdens het Ottomaanse tijdperk, werd de kerk omgebouwd tot een moskee en uiteindelijk werd het een museum in 1948. Het interieur van het gebouw is bedekt met fijne mozaïeken en fresco's.

De toren met negen verdiepingen is 66,90 meter hoog (62,59 m zonder het ornament erop, 51,65 m op het observatiedek) en was het hoogste bouwwerk van de stad toen het werd gebouwd. De hoogte op grondniveau is 35 meter boven zeeniveau. De toren heeft een buitendiameter van 16,45 meter aan de basis, een diameter van 8,95 meter aan de binnenkant en muren die 3,75 meter dik zijn. Er is een restaurant en café op de bovenste verdiepingen met een prachtig uitzicht over Istanbul en de Bosporus. Op de bovenste verdiepingen bevindt zich ook een nachtclub waar een Turkse show wordt gehouden. Er zijn twee werkende liften die bezoekers van de benedenverdieping naar de bovenste verdiepingen brengen.

De bouw van de toekomstige kern van de Grote Bazaar begon in de winter van 1455/56, kort na de Ottomaanse verovering van Constantinopel. Sultan Mehmet II liet een gebouw oprichten dat gewijd was aan de handel in textiel. [1] [5] In de naam Cevâhir Bedestan (Engels: Gems Bedesten; maar ook in het Ottomaans Turks: Bezzâzistan-i-cedîd, wat in het Engels betekent: New Bedesten) is het woord „Bedesten” een wijziging van het Perzische woord bezestan (bedesten), afgeleid van bez („doek”)”), en betekent „bazaar van de lakenverkopers”. [6] Het gebouw - in het Turks afwisselend „İç” (Engels: Intern), „Atik” (Engels: Oud) of „Eski” (Engels: Oud) Bedesten genoemd - ligt op de helling van de derde heuvel van Istanbul, tussen de oude fora van Constantijn en Theodosius. Het was ook vlakbij het eerste paleis van de sultan, het Oude Paleis (Turks: Eski Sarayi), dat in dezelfde jaren ook in aanbouw was, en niet ver van de wijk Artopoléia (Grieks: τοπ ωλλοα), een locatie die al in de Byzantijnse tijd door de bakkers werd bewoond.

De naam van dit ondergrondse bouwwerk is afgeleid van een groot openbaar plein op de Eerste Heuvel van Constantinopel, de Stoabiliek, waaronder het oorspronkelijk werd gebouwd. Voordat ze werd omgebouwd tot een stortbak, stond er een grote basiliek op zijn plaats, gebouwd tussen de 3e en 4e eeuw tijdens de vroege Romeinse tijd als commercieel, juridisch en artistiek centrum. De basiliek werd gereconstrueerd door Illus na een brand in 476. Oude teksten gaven aan dat de basiliek tuinen bevatte, omringd door een zuilengalerij en met uitzicht op de Hagia Sophia. Volgens oude historici bouwde keizer Constantijn een structuur die later werd herbouwd en vergroot door keizer Justinianus na de Nika-rellen van 532, die de stad verwoestten. Historische teksten beweren dat 7.000 slaven betrokken waren bij de bouw van de stortbak. De vergrote stortbak zorgde voor een waterfiltersysteem voor het Grote Paleis van Constantinopel en andere gebouwen op de Eerste Heuvel, en bleef het Topkapi-paleis van water voorzien na de Ottomaanse verovering in 1453 en tot in de moderne tijd.

Het Topkapi-paleis (Turks: Topkapı Sarayı [1] of in het Ottomaans Turks:) is een groot paleis in Istanbul, Turkije, dat gedurende ongeveer 400 jaar (1465-1856) van hun 624-jarige regeerperiode de hoofdverblijfplaats was van de Ottomaanse sultans. [2] Het paleis was niet alleen een koninklijke residentie, maar ook een decor voor staatsevenementen en koninklijk amusement. Het is nu een belangrijke toeristische attractie en bevat belangrijke heilige overblijfselen van de moslimwereld, waaronder de mantel en het zwaard van Mohammed. [2] Het Topkapi-paleis is een van de monumenten in de „historische gebieden van Istanbul”, die in 1985 op de werelderfgoedlijst van UNESCO zijn geplaatst, en wordt volgens UNESCO's criterium iv omschreven als „het beste voorbeeld [en] van paleizen [...] uit de Ottomaanse periode. „[3] Het paleiscomplex bestaat uit vier grote binnenplaatsen en veel kleinere gebouwen. Op zijn hoogtepunt bood het paleis onderdak aan maar liefst 4.000 mensen [2] en besloeg het een groot gebied met een lange kustlijn. Het bevatte moskeeën, een ziekenhuis, bakkerijen en een munthuis. [2] De bouw begon in 1459, in opdracht van Sultan Mehmed II, de veroveraar van Byzantijns Constantinopel. Het heette oorspronkelijk het Nieuwe Paleis (Yeni Sarayı) om het te onderscheiden van de vorige woning. Het kreeg in de 19e eeuw de naam „Topkapı” (kanonpoort), naar een (nu verloren gegaan) poort en kustpaviljoen. Het complex werd door de eeuwen heen uitgebreid, met ingrijpende renovaties na de aardbeving van 1509 en de brand van 1665. Na de 17e eeuw verloor het Topkapi-paleis geleidelijk aan belang omdat de sultans liever meer tijd doorbrachten in hun nieuwe paleizen langs de Bosporus. Het paleis bevat veel mooie voorbeelden van Ottomaanse architectuur. Het bevat grote collecties porselein, gewaden, wapens, schilden, harnassen, Ottomaanse miniaturen, islamitische kalligrafische manuscripten en muurschilderingen, evenals een tentoonstelling van Ottomaanse schatten en sieraden.

De Hagia Sophia (van het Grieks: γμα οφα, „Heilige Wijsheid”; Latijn: Sancta Sophia of Sancta Sapientia; Turks: Ayasofya) is een voormalige orthodoxe patriarchale basiliek (kerk), later een moskee, en nu een museum in Istanbul, Turkije. Vanaf de bouwdatum in 537 tot 1453 deed het dienst als oosters-orthodoxe kathedraal en zetel van het patriarchaat van Constantinopel, [1] behalve tussen 1204 en 1261, toen het onder het Latijnse Rijk werd omgebouwd tot een rooms-katholieke kathedraal. Het gebouw was een moskee van 29 mei 1453 tot 1931. Het werd vervolgens geseculariseerd en op 1 februari 1935 als museum geopend. [2] De kerk was gewijd aan de Logos, de tweede persoon van de Heilige Drie-eenheid, [3] haar inwijdingsfeest vond plaats op 25 december, de herdenking van de geboorte van de incarnatie van de Logos in Christus. [3] Hoewel er soms naar verwezen wordt als Sancta Sophia (alsof het naar de heilige Sophia is vernoemd), is sophia de fonetische spelling in het Latijn van het Griekse woord voor wijsheid, maar de volledige naam in het Grieks is τοτομο, „Heiligdom van de Heilige Wijsheid van God”. [4] [5] Vooral beroemd om zijn enorme koepel, wordt het beschouwd als de belichaming van de Byzantijnse architectuur [6] en er wordt gezegd dat het „de geschiedenis van de architectuur heeft veranderd. „[7] Het bleef daarna bijna duizend jaar lang de grootste kathedraal ter wereld, totdat de kathedraal van Sevilla voltooid werd in 1520. Het huidige gebouw werd oorspronkelijk gebouwd als kerk tussen 532 en 537 in opdracht van de Byzantijnse keizer Justinianus en was de derde Kerk van de Heilige Wijsheid die de plek bezette, de vorige twee zijn beide verwoest door relschoppers. Het werd ontworpen door de Griekse wetenschappers Isidorus van Miletus, een natuurkundige, en Anthemius van Tralles, een wiskundige. [8]

De Blauwe Moskee (in het Turks Sultanahmet Camii genoemd) is een historische moskee in Istanbul. De moskee staat bekend als de Blauwe Moskee vanwege de blauwe tegels rond de muren van het interieurontwerp. De moskee werd gebouwd tussen 1609 en 1616 jaar, tijdens het bewind van Ahmed I. Net als veel andere moskeeën, bevat het ook een tombe van de oprichter, een madrasa en een hospice. Behalve dat de Sultan Ahmed-moskee nog steeds wordt gebruikt als moskee, is de Sultan Ahmed-moskee ook een populaire toeristische attractie in Istanbul geworden. Behalve dat het een toeristische attractie is, is het ook een actieve moskee, dus tijdens de vijf dagelijkse gebeden is de moskee ongeveer een half uur gesloten voor niet-aanbidders. De beste manier om de prachtige architectuur van de Blauwe Moskee te zien, is door deze te benaderen vanaf het Hippodroom. (Westkant van de moskee) Alsof je een niet-moslimbezoeker bent, moet je ook dezelfde richting volgen om de moskee binnen te gaan.